www.fibromyalgie.be


Hallo lieve mensen,
hier gaan we dan , direct aan de slag. Niet gemakkelijk als je het mij vraagt, maar ik wil dit heel graag. Voor mij een uitlaatklep en voor jullie met of zonder fibro een steuntje in de rug.

Ik denk dat ik het best begin ,voor deze eerste dag , met mij eens uitgebreid voor te stellen. Dan weten jullie ten minste wie ik ben en waarom ik deze blog zo graag wil opstarten.Ik ga niet onmiddellijk heel mijn leven uit de doeken doen,daar is het nog te vroeg voor, denk ik.

Het kan beter geleidelijk aan groeien.
Voor jullie aangenamer en voor mij minder belastend. Maar alles komt erop neer dat ik dagelijks mijn ervaringen en belevenisen met jullie wil delen die ik kwijt wil. Onderweg probeer ik dan mensen met fibromyalgie te bereiken, maar zeker ook de mensen die samenleven(de partners en kinderen enz...) met mensen met fibro. Zij worden zeer vaak vergeten en dat mag zeker niet gebeuren.Ook zij zien af van de situatie.

Ik zal me dus eens uitgebreid voorstellen. Ik ben een mama van drie kinderen en ben al 4 jaar gelukkig getrouwd, in totaal zijn we 14 jaar samen en ik zie hem nog altijd doodgraag. Met hem heb ik een dochter van 10 jaar Aaliyah. Mijn twee andere kinderen komen van mijn ex-man. Ik word binnekort al 43 jaar. Dat is bijna niet te geloven ,maar zo is dat. Het doet me op zich niet veel. Het is alleen dat ik met het ouder worden ook meer last krijg van mijn aandoening, mijn fibro dus. Het is nu sedert 10 jaar dat dit mij plaagt. De vermoeidheid , de pijn aan de spieren en gewrichten, hoofdpijn, allergieën, buikpijn en de lijst gaat maar door.

Toen Aaliyah dus geboren werd, begon ik te merken dat ik zwaarmoedig bleef en ik in een depressie verstrikt raakte, waar ik niet uit geraakte. Ik had constant een gevoel van griep en was doodop. Ik kon niet meer slapen en ging stilletjes aan achteruit.Ik wilde zo graag weten wat er met me scheelde , maar het duurde nog lang daarna vooraleer ze er achter kwamen dat ik een trage schildklier had. Na de nodige medicatie (L-thiroxine )dacht ik dat ik snel terug de oude zou worden. Dat gebeurde dus niet.

Vele jaren verder kwam ik via de Reumatoloog te weten wat de echte reden was, fibromyalgie dus. Mijn eerste gedachte die door mijn hoofd ging was ; hier zit ik dus voor de rest van mijn leven mee.Hier heb ik geen inspraak in, maar dat is alles behalve waar.
Fibro werkt namelijk vanuit de hersenen. Dat is het controlecentrum. Vanuit daar wordt alles gestuurd.  Je angsten, je stress en oud zeer. Wat ik zo ingewikkeld vind is dat als je een positieve blik heb je je beter kunt wapenen tegen pijn en vermoeidheid.
Maar geloof me maar, dat is verdorie niet makkelijk als je een slechte dag hebt.

lieve mensen , ik ga het voor vandaag hierbij laten. Maar er komt zeker en vast een vervolg.
Moesten jullie hier al op willen reageren , doe dat dan gerust.