Geven en nemen.

Gevoelig onderwerp


Dit is een onderwerp waar ik toch wel iets langer de tijd voor heb genomen en dat mijn hersenen ook wel wat drukker aan het werk heeft gezet.
Het is helemaal geen eenvoudig onderwerp en vaak voor discussie vatbaar.Hoe komt het toch dat de ene persoon zoveel van zichzelf geeft en de andere zoveel van zichzelf laat nemen? Wat doet dat met die persoon ,diep vanbinnen? Zoveel vragen rijzen er dan in mij naar boven.

Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Wat ben jij bijvoorbeeld ?Een gever of een nemer?
En zie of voel je dat zelf  ook vaak aan en is het wel zo gezond om alsmaar te geven en weinig terug te verwachten of niets terug te willen ontvangen.











Er is duidelijk een disbalans in dit "geven en nemen" onder ons. Zo zie je bijvoorbeeld dat het aantal echtscheidingen ieder jaar maar weer toeneemt en dan nog niet te spreken over de onrust in de relaties (niet alleen tussen man en vrouw),kinderen ,vrienden en collega's...

Voor de meeste onder ons is deze balans moeilijk te vinden. We hebben merendeel van de tijd niet eens door , hoe we werkelijk in elkaar zitten. Het is dan ook zeer confronterend om erop gewezen te worden.
Zo eenvoudig is dat en dan houd iedereen maar eenvoudigweg zijn mond .Of niet ,als je moedig bent.


Wanneer is er genoeg gegeven en genoeg genomen?






Er zijn veel mensen die enorm graag en veel geven en maar zelden accepteren om iets terug te nemen. Dit kan een lange tijd goed gaan,maar op een bepaald moment is je bron uitgeput en moet je toegeven,willen of niet. Want als iemand aan het eind van zijn latijn is ,heeft hij hulp nodig om te krijgen.,om hulp te ontvangen.Zelden worden ze dan geholpen en dat is toch wel erg.
Word op tijd wakker en word een nemer.

Aan de andere kant zijn er mensen die constant nemen en nemen,energie, materialistische dingen ,liefde en noem maar op...tot er niets meer te nemen valt.
Zij hebben niet eens in de gaten dat ze met hun voortdurende nemen schade aanrichten en worden er dan ook nog zelden op gewezen door hun medemensen, om gas terug te nemen. 


Een ommekeer in mijn leven


Met de jaren die zijn verstreken,heb ik zelf toch wel een hele switch moeten maken,want ik moet spijtig genoeg toegeven ,dat ik lange tijd van mij heb laten nemen en dat is zeker en vast mijn eigen fout geweest,dat besef ik heel goed.
Dan heb ik het helemaal niet over materiele dingen of zo.Ik heb enorm veel verloren op mentaal vlak.
Ik ben nu eenmaal een zeer gevoelige ziel,een kwetsbaar persoon.(Daar wil ik zeker niet mee zeggen dat ik mezelf zwak vind.)


Ik laat eenvoudigweg zeer gemakkelijk toe ,dat er van me genomen word.
In een gesprek ben ik meestal het luisterend oor en laat ieder zijn verhaal doen.Simpelweg om het feit dat me het veel te veel energie kost om mijn plaatsje in het gesprek te veroveren. Er zijn maar weinig personen waarbij dit evenwicht goed is ,daar wil ik mee zeggen . Als ik met die persoon in gesprek ben ,dat "ik" spreek en de andere luistert . En andersom.
Ook met hulp verlenen ,is het hetzelfde scenario. Ik help graag,maar vraag niets terug en al die dingen gaan zich tegen me keren,dat voel ik diep vanbinnen. 
Ondertussen dat ik ook wel eens graag geholpen word. Gelukkig zijn er toch wel mensen in mijn leven die dat beseffen en weten en dat dan ook zeker doen,waaronder mijn lieve man ,dierbare 
moeder en mijn hartsvriendin



.



Ik wil maar zeggen dat het ook wel eens fijn is om aandacht te krijgen.Gezien te worden.

Het is alleen zo druk tegenwoordig ,dat men zelden nog doorheeft,dat er nog andere mensen rondom ons leven,die ook aandacht nodig hebben en ook ik vergeet dat wel eens tegenover mijn kinderen en man.
Er zijn heel wat mensen onder ons ,die in een gesloten cocon leven. Ze hebben het niet door,het is te vuil aan de buitenkant van de cocon en er word geen doek aangereikt om het te reinigen. Hoe willen we dan kunnen zien,wat we moeten zien?

Tijd om te stoppen met onnodig "geven en nemen"


Wanneer is de tijd aangebroken,dat er genoeg is genomen en genoeg gegeven?

Een nemer weet niet wanneer het genoeg is geweest,want zelf denken ze dat het nooit genoeg is,ze zijn nooit voldaan.
Er is een soort van gebrek aan zelfwaardering bij de nemer.
Bij de gever is het vaak zo dat hij vaak zelf kiest om te geven,die heeft eerder moeite om te ontvangen,om te krijgen. Maar ook hier bespeur je een vorm van een gebrek aan zelfvertrouwen,of niet.
Maar of het nu is of je een gever of een nemer bent,je gaat toch na een bepaalde periode voelen dat je iets moet veranderen in je leven.Je omgeving gaat dat op een of andere manier duidelijk maken en dan maar hopen dat het niet te hard aankomt voor ons ego.
Uiteindelijk krijgt je ego de grootste klap en die krijgt niet graag klappen.








Het doel van dit alles .


Het doel  is natuurlijk om een zelfzekerder en rijker leven te gaan leiden,als je eenmaal zover bent en je de gezonde balans hebt gevonden tussen "geven en nemen"
Onthoud,iedereen heeft hier nog werk bij,om dat evenwicht vinden.
Het beste resultaat is natuurlijk een mooie energetische  balans krijgen,een evenwaardige in en uitstroom.
Het gevoel dat je het "waard" bent,moet naar boven worden gebracht.
Het zijn nu juist die problemen met zelfwaarde en vertrouwen die jou verhinderen om te ontvangen en die je voortdurend "doen " geven aan anderen.









We gaan moeten" leren"  geven met een open hart en zonder verwachtingen. Natuurlijk zijn er mensen die dit al doen en net die mensen gaan moeten "leren " ontvangen.
,wat al even moeilijk is.
Ze hebben hier meestal een gevoel van verlies van zelfcontrole bij,schrik om het stuur over te geven,hun positie te verliezen,niet waardig genoeg te zijn...
Zeker als je een gever bent ,moet je ook leren te ontvangen,zonder schuldgevoel.Komt ook veel aangenamer aan bij de andere,dat is de ultieme balans.
Het is het mooie aan elke "relatie" ,in de ruimste zin van het woord.tussen broer en zus, vrienden ,man /vrouw ...

Observeren en relativeren


Zo creeer je een gezonde relatie op alle vlakken en zal je zelf ook meer het gevoel krijgen,dat je geest rustiger word.Ook bij mij is er zeker nog veel werk,maar ik ga ervoor.
Ik ga voortaan "observeren" en "relativeren" en zie verder wel hoe dat het loopt en hoop zo mijn volledige dosis energie en levenskracht terug te krijgen.
Om zo weer op volle toeren te kunnen draaien.
Dat is mijn doel en wens.

Een stralende dag.

Het zonnetje schijnt.


Heerlijk is dat ,na zo een lange periode van koude en nattigheid ,komt dit weer als een geschenk uit de hemel. Vooral als je last hebt van het koude weer, pijnlijke gewrichten en koude handen en voeten.
Mijn spieren zijn veel gevoeliger op momenten dat het kouder is .Ik heb dan precies meer last van mijn klachten en het is ook daarom dat ik zo dankbaar ben voor dit zonnetje.

Spijtig genoeg mag het voor mij niet veel warmer worden dan dit. Ik weet het wel,we mogen niet te veel klagen,maar het is nu eenmaal zo dat ik een zeer tere en bleke huid heb Ik verbrand snel en voor mijn ogen is het ook niet al te aangenaam. 
De laatste jaren probeer ik toch wel wat meer naar buiten te trekken met het mooie weer ,simpelweg omdat ik het nodig heb,maar er zijn zomers geweest dat ik meer binnen zat dan buiten. Dat waren dan de momenten dat het slecht met me ging. De moed ontbrak me gewoon,om het buiten wat gezellig te maken ,of me in te smeren met zonnemelk. Dus met het gevolg dat ik nog zwakker werd,want ik had die vitamine D wel heel hard nodig,natuurlijk.

Mensen spoorden me aan om te gaan wandelen of een beetje buiten te gaan liggen ,lezen ...
Neen ,ik wilde niet en ik kan daarin heel koppig zijn,hoor.
Als je jezelf niet lekker voelt,hoor je de goede raad en fijn advies van anderen niet,zelfs niet van de mensen die je dierbaar zijn . 
Op dat gebied heb ik toch wel heel wat bijgeleerd.Ze bedoelen het zo goed.
Maar naarmate de tijd vorderende, begon ik te beseffen dat ik mezelf bijeen moest rapen en mij uit mijn slachtofferrol moest schoppen.
Zeer pijnlijke periode ,moet ik zeggen . Je word geconfronteerd met jezelf,je beseft dat je al die tijd jezelf in de weg hebt gestaan en hoe meer ik bezig was met mijn fibromyalgie zelf ,hoe zwakker ik werd.

Ik stond op mijn eigen kruispunt in mijn leven en het werd verdorie tijd voor verandering. Ik was dan ook al even uit mijn werkomgeving en moest om de zoveel tijd naar de controledokter. Ik vond dat zo erg,want op de dagen dat ik moest gaan ,voelde ik me meestal wel redelijk goed en als ik ergens slecht in ben, is het wel faken. Dus deed mijn geest dat voor me en voelde ik me dagen daarna nog slecht ,omdat ik moest doen alsof ik er nog niet aan toe was om terug te gaan werken.







Dit alles bijeen heeft me toen zover gekregen om het roer om te draaien. Ik moest er maar klaar voor zijn ,om terug aan de slag te gaan. En eerlijk gezegd is dat een zeer goede beslissing  geweest .
Psychisch voelde ik me toch al een heel stuk beter,ik had veel hulp in het huishouden en ik werd omringd door liefdevolle mensen . Wat wil een mens nog meer?





Het beter voelen kwam zeker ook van mijn spirituele reis ,die ik nu nog aan het maken ben . Het klink misschien een beetje zweverig,maar dat is het niet. Het voelt heel natuurlijk en normaal aan. Ik begin tot het besef te komen dat ik meer ben dan mijn pijnlijk lichaam alleen . Ik kan zoveel meer dan ik in eerste instantie dacht.


.


Niet alleen de yoga heeft daarvoor gezorgd,maar ook mijn positieve kijk op het leven. Ik weiger ,om de rest van mijn leven een slachtoffer van mijn fibro te blijven ,neen . Gedaan ermee ,ik wil terug genieten,terug dingen kunnen doen.
Ik kom mezelf regelmatig tegen natuurlijk,maar over het algemeen heb ik het goed onder controle. Daarom maak ik ook een vaste routine van mijn rustpauzes en blijf ik bewegen,sporten,yoga,wandelen... 
En dat is wat ik nu ook even ga doen ,want mijn oogjes worden zeer zwaar. Luisteren naar je lichaam ,dat is de belangrijkste boodschap die ik je kan meegeven.

Wees "mindful" met jezelf .

Met" mindfulness " bereik je meer dan je zou denken.

Zo nu en dan waag ik me weer eens aan een nieuwe uitdaging in mijn leven . Ben altijd wel op zoek naar middelen die mijn leven iets beter en leefbaarder kunnen maken. Niet dat het zo erg met me gesteld is ,maar ik heb dat gewoon nodig. Zo simpel is het.

Zoals jullie wellicht al weten ben ik al een tijdje bezig met mijn focus te zetten op "meditatie". Het doet me super veel deugd en helpt me doorheen de zwaarste stormen. Nu, mindfulness leunt hier dan ook aan vast.

Het is een meditatievorm uit het Boeddhisme ,die door de westerse samenleving is overgenomen en dan ook al zeer oud is.  Het wordt al duizenden jaren toegepast  In het boeddhisme. Deze "achtzaamheidstraining "(vipassana) wordt beschouwd als specifiek Boeddhistisch .

• Een vorm van meditatie waarin je je  bewust word van de fysieke en geestelijke gewaarwordingen en situaties van het moment ("Een zachtmoedige relatie aangaan met wat er zich nu aanbiedt"): bewuste aandacht.
• Een levenshouding waarin vooral aandacht word gegeven aan  acceptatie zowel voor positieve als negatieve gewaarwordingen  m.a.w. ,aanvaard wat er op je pad komt.
• Op de juiste manier bezig zijn met je aandacht of bewustzijn.
• 
  

Dat is zowat in een notendop de uitleg die je aan Mindfulness kunt geven . Deze vorm van meditatie is voor iedereen toegankelijk. Misschien is het in het begin niet echt eenvoudig om hiermee te starten en daarom ben ikzelf ook begonnen met me te laten begeleiden hierin.
Ik heb bijvoorbeeld gekozen voor You -tube video's , heel handig en je hebt er niet echt iemand voor nodig. Je doet het wanneer je wil en waar je wil,op je eigen tijd en in je eigen ritme. Er zijn zoveel mooie en duidelijke video's beschikbaar op het net ,maar hieronder zijn er enkelen, die ik persoonlijk heel aangenaam vind.

Voor deze video heb je een 20 tal minuten nodig

Deze duurt een 20 tal minuten

Dit zijn dus al een paar video's om te starten met jou eigen mindfulness-ervaring.

Het doel van deze manier van oefenen met je eigen is zeer eenvoudig ,jezelf terugbrengen naar wat echt belangrijk is . Aandacht voor je lichaam en geest,voor je ademhaling en manier van zijn.

Het heet niet voor niets aandachtstraining in de Nederlandse "vertaling"(maar dan niet letterlijk vertaald).

Ze leert je beter omgaan met stress ,depressie, slapeloosheid en in mijn geval het meest van toepassing dus, chronische pijn.

Ze neemt het zeker en vast niet weg ,maar laat je geest afstemmen op een andere manier van denken hierover. En ik moet zeggen ,mij heeft het al heel wat dichter bij mijn doel gebracht. Het is zo eenvoudig om deze methode toe te passen en toch lijkt het voor veel mensen zo moeilijk te doen.Stilstaan bij jezelf .

Ik denk dat het mensen afschrikt om eens echt bij hunzelf "stil" te staan . Bang om binnen te gaan in die chaos van gedachten en emoties.

En ik geef ook toe,op het begin was dat ook zo ,want wie weet wat je daar wel allemaal zou  kunnen tegenkomen?

Pijnlijke herinneringen en trauma's, die diep in je geest verstopt en verborgen zijn door "jouzelf". Je kunt ze toch niet voor eeuwig daar laten zitten,ze verdienen beter. Ze zullen zich wreken en zullen altijd op een of andere manier naar boven komen drijven.

Na mijn dieptepunt (,nu toch al weer meer dan een jaar geleden),had ik het heel moeilijk om terug contact te maken met mezelf,mezelf terug aanvoelen en accepteren zoals ik ben ,zoals de situatie was. Maar ziehier ,dit is het gevoel dat het bij mij heeft teweeggebracht en het is nog lang niet gedaan.

Mij heeft het sterker gemaakt ,ik ben eruit gekomen als een sterkere versie van mezelf. Het heeft mij op zoveel punten verbetert en dat doet deugd.

Ik heb mijn eigen altijd wijs gemaakt ,dat ik het niet kon,niet verder kon ,niet meer wilde ,niet weer ... ,maar heb beseft dat ik niet mijn gedachten ben . Dat was mijn ego dat mij aansprak, dat was niet "mijn" stem.

Mijn stem is duidelijk en klaar. Sterk en krachtig. En om dat te bereiken ,heb je soms een dieptepunt nodig. 

Wees aandachtig voor jezelf en genees eerst wat echt telt ;jijzelf en dan de rest en dat is "niet " egoïstisch,dat is gezond verstand en je "bewust" "zijn " van jezelf. Daar begint het allemaal mee. 

En dat is wat mindfulness je wil brengen ,dichter bij jezelf op een zachte en tedere manier ,van jezelf leren houden en jezelf accepteren hoe je bent en hoe jij functioneert.

Dat is van het allergrootste belang .

Hoe beginnen hieraan?

Een aandachtstraining of mindfulness-training start met een schijnbaar eenvoudige methode waarbij de aandacht gebracht  wordt op één punt. Dit doen je door een aantal eenvoudige oefeningen, waarbij de aandacht gericht wordt op de ademhaling en  je  lichaamsdelen.(armen,benen,tenen,hoofd...). Snel kom je er achter  dat je " innerlijke wereld" zich regelmatig laat horen in de vorm van gedachten en emoties. Je bent dus  in een  continue stroom van denken, oordelen, emoties,...
En dan blijkt dat we maar zeer weinig controle hebben op deze gedachten. Ze gaan een  eigen leven leiden en daardoor word je constant meegenomen naar die gedachten en herinneringen in het huidige moment en zo vertroebelen onze gedachten en vechten we voor een klare geest,die wij zo goed kunnen gebruiken in ons dagelijkse leven. 

Niet oordelen is de boodschap.

We gaan proberen onze onrustige en springende stroom van gedachten en emoties,oordeelloos te bekijken ,vanaf een zekere afstand. Niet te beoordelen of te veroordelen . De gedachten laten binnenkomen en ze een" plaatsje" geven.

Je kunt ze benoemen en dan laten rusten. Je moet ze zeker niet willen verjagen ,want dat lost niets op . Ze mogen er zijn ,het zijn jouw gedachten en emoties,maar je gaat ze met de tijd leren plaatsen en begrijpen ,leren accepteren en aannemen.Je gaat ze dus gewoon opmerken en niet meer dan dat.(bv denk je aan een stressvol moment van de dag of week ,dan benoem je het met 1 woord en leg het langs je neer )en zo zal het dus vele malen zijn ,met jouw ademhaling als leidraad. De aandacht word altijd teruggebracht naar de ademhaling. Het in en uitademen ,het op en neer gaan van de ademhaling , is hij kort ,dan is dat zo ,is hij diep dan is dat ook goed .Hoe hij op "dit" moment is en dat merk je op. 

Dit proces werkt zich dan uit naar je handelingen in je dagelijkse leven en je gaat dan ook merken dat je met de tijd alerter en meer aanwezig gaat zijn in het moment van  NU .

Rust in je lichaam en geest

Wat je kunt doen bij pijn en onrust in je lijf.

Ik zou het met jullie graag eens willen hebben over rust en evenwicht in je leven ,liefde voor jezelf en ruimte in je hoofd. Daarbij nog een paar andere onderwerpen ,die ik wel interessant vond .
Maar het komt allemaal op hetzelfde neer, het jezelf iets aangenamer maken ,in deze al zo complexe maatschappij.
Het punt is dat wij nogal snel geneigd zijn om het onszelf veel te moeilijk te maken ,ondertussen dat het ook anders kan. We laten ons constant opjagen en maken onszelf ongelukkig door stress en onrust.
We voelen ons niet goed in ons vel en verzorgen ons ondermaats,maken ons ziek van het piekeren door onszelf neer te halen bij elke gelegenheid die we krijgen.Want hoe je het ook draait of keert,stress maakt ziek.

Ik heb mijn denken ook moeten aanpassen en dat was zeker niet de gemakkelijkste opdracht.
Het lukt me met stukjes en beetjes en heb toch nog wel een hele weg te gaan ,maar ik maak vorderingen.

Goede raad en fijne tips

Er zijn heel wat tips die je kunt gebruiken om je leven iets plezanter en eenvoudiger te maken.

Maar dan moet je wel niet te veel uitvluchten en smoesjes verzinnen ,want er zal toch wel wat moeite voor nodig zijn om je leven in  rustigere banen te brengen.

De motivatie moet er zijn, het is absoluut geen kleine stap.Zeker als je zoals ik in een neerwaartse spiraal zat,van pijn , frustratie en onrust.

Begin maar eens met je minder druk te maken over bepaalde onderwerpen en voorvallen in je directe leefomgeving of daarbuiten.

Maak je alsjeblieft geen zorgen over dingen die in de toekomst nog allemaal kunnen gebeuren... Het heeft zo weinig zin om daar nu ,vandaag op dit moment al over te liggen piekeren.
Probeer dus voortaan iets te denken aan wat er op dit moment aan het gebeuren is. Er zijn zoveel mensen die zich  onnodig zorgen maken over de toekomst en wat er wel niet allemaal mis kan gaan  in die toekomst. Er zijn er ook zoveel die altijd maar naar dat vrije weekend verlangen  en vergeten om te genieten van de tijd die daarvoor komt. Toch zonde ,de tijd vliegt al zo snel voorbij .  

Leef nu en geniet van vandaag       

Je laad je leven met onnodig veel stress ,door al aan de problemen van morgen of volgende week te denken.

Je kunt er toch niet veel aan veranderen ,of je lost ze op en dat is natuurlijk altijd de beste oplossing in alle gevallen. Los het op en er is weer wat meer ruimte voor leukere gedachten . Pieker niet voorop, er zijn heel wat dingen die niet eens gebeuren en waar jij je nu al zorgen over maakt.

                                         

Nog zo een onruststoker in ons brein is de volgende; We denken dat we altijd van alles 'moeten'. We moeten kuisen ,we moeten boodschappen doen ...Als je deze dingen nu eens gewoon 'wil' doen , dat is toch direct veel minder negatief geladen . Dat werkt toch veel plezanter. Want ok ,het moet wel gebeuren ,daar kunnen we niet onderuit. 

Naar mijn mening kunnen we beter op dat gebied een verschuiving proberen te maken van' moeten' naar 'willen'.Dat is toch veel gezonder voor zowel ons lichaam als onze geest.Het moeten bezorgt ons alleen maar een gevoel van druk en dwang.

Laten we stoppen met "moeten" en starten met "willen" ,toch zoveel aangenamer,of niet?

Het is ook een van die dingen die ik anders ben gaan bekijken.

Ik moet niet naar mijn werk ,ik wil naar mijn werk,want ik heb deze job uitgekozen en ben er best tevreden over. Dat wil niet zeggen dat het mijn droomjob is, maar ik voel me op mijn plek  en dat is alles wat voor mij telt.

Als ik ongelukkig zou zijn op mijn werk ,zou ik er toch wel voor kiezen om op zoek te gaan naar een andere job.Ik zou zeker niet blijven doormodderen ,totdat ik er helemaal onderdoor zou gaan.

En zo zijn er zoveel dingetjes die eigenlijk niet echt moeten en waar wij een keuze in hebben. We hebben altijd een keuze,soms niet gemakkelijk te zien door heel de wirwar er rond omheen,maar we hebben een keuze.

Wat mij in het verleden ook zeer veel schade heeft toegebracht is ,om spijt te hebben over de dingen die ooit mis zijn gelopen in mijn leven en ik ben tot het besef gekomen dat het zo weinig nut heeft en dat mij dit op een bepaald moment zo heeft afgezwakt. 

Had ik maar zus en had ik maar zo ,maar het feit is, dat gedane zaken geen terugkeer hebben. Dus ik blijf niet meer langer hangen in het verleden. Heb dus geen spijt van wat je hebt gedaan,op dat moment nam je een keuze die jou het beste leek. Je moet verder met je leven . Nu

Ontruim je geest                            

Als je rust in je hoofd wil, dan neem je best zo nu en dan eens tijd voor jezelf. Denk eens even terug , wanneer jij nog eens wat " me-time "  hebt genomen voor jezelf. Het is echt de moeite waard , geloof me maar. Het kan je zo fantastisch doen opladen. 

Ik neem  heel regelmatig wat tijd voor mezelf, zonder mij erover schuldig te voelen. Pas op, het is bij mij ook ooit anders geweest,hoor. Maar het is zoals zoveel in het leven, weer een switch in je gedachtegang en je manier van leven. 
Als ik het niet zou doen , zou het met mij een stuk slechter gaan ,maar ik voel me prima ,de laatste tijd. Het goed voelen is natuurlijk wel het resultaat van een combinatie van gezond eten en genoeg bewegen en nog een paar factoren. Ook dagelijkse meditatie en yoga horen hierbij.

    

Mijn pluspunt hierin is natuurlijk wel het feit dat ik graag alleen ben , om regelmatig alles rustig te overdenken...Daar geniet ik volop van ,even alles laten uitwaaien ,bij een wandelingetje of gaan sporten om mijn endorfines wat te laten stromen...

Nu ja, wandelen deed ik een tijdje terug iedere dag ,maar dat werd me wel wat teveel. Dus nu wandel ik regelmatig,want ook zo kun je over je grens gaan en grenzen kun je beter respecteren.
En ik leer iedere dag bij ,dat is zo heerlijk aan het leven ,dingen bijleren.Uiteindelijk is het leven één grote leerschool.Een les die zich constant herhaalt,totdat je hem hebt  ontcijfert en eruit  hebt geleerd  .

Fouten accepteren

Ik heb in mijn leven tot nu toe ook al heel wat foute beslissingen  genomen (en ik ga er zeker en vast nog meer maken),maar ik heb altijd getracht om hieruit mijn les te leren . En het ene moment ging dat redelijk en het andere moment helemaal niet.
Wij zijn tenslotte ook maar allemaal mensen ,die fouten maken in ons leven en dat is ook helemaal geen probleem. Ze accepteren is veel moeilijker en dat lukt nog veel mensen niet. 
Ze blijven dan zitten met veel vragen en veel verdriet. Ik las onlangs in een boek genaamd."jij bent niet jouw gedachten" ,dat als je emoties hebt, die je niet onder controle hebt ,dat je die best niet wegschuift en ze beter los kunt laten . Eens goed huilen en tegen jezelf zeggen ,dat je emoties er mogen zijn.

Een voorlaatste puntje dat ik heel voornaam vind ,om terug rust in je hoofd te krijgen is ,om ook nu en dan de rommel in je huis op te ruimen. Geloof me ,dat is een zalig gevoel. Opruimen ontstresst  enorm ,want "rommel in je huis ,is rommel in je hoofd"."Less is more" ,zoals ze zeggen.
Probeer het maar eens uit. Ruim je woonkamer of een of andere kamer maar eens grondig op. Zet bijvoorbeeld maar eens wat minder spulletjes op je kasten en tafel.Het werkt echt.

             


Ik ruim ook regelmatig grondig mijn kleerkast op ,dingen die ik niet meer draag gaan er dan onverbiddelijk uit.Tijd voor nieuwe spullen en dan kun je altijd andere mensen blij maken met jouw spulletjes.Twee vliegen in een klap.

Mediteer

Om af te sluiten heb ik iets moois,iets dat ik de laatste maanden heb bijgeleerd. Ik ben begonnen aan een zalige gewoonte,ik mediteer elke dag. Ieder morgen direct na het ontwaken ,ga ik naar de kamer van mijn dochter en zet me neer en mediteer . Ze respecteert mijn ritueel en laat me even 'zijn'.

Ik dank haar hiervoor. Ik heb hierbij gemerkt ,dat mijn onrust stilaan is aan het wegtrekken.Ik heb me leren accepteren zoals ik ben ,de veranderingen in mijn gedachtegang zijn heel subtiel ,maar ze zijn er . 
Als ik dan weet van hoever ik kom,vind ik het een zeer mooie prestatie op zo een korte tijd.

Ik accepteer mijn pijn en vermoeidheid ,voel me kalmer en ben niet langer boos op mezelf. Ik mag er zijn en ben daardoor ook een veel aangenamer gezelschap voor mijn omgeving.




Ik heb ruimte gemaakt voor een gevoel van serene kalmte en innerlijk geluk en het bevalt me heel erg.
Ik bedank ook graag de mensen rondom mij ,mijn fantastische man ,die mij zo hard steunt en helpt in alles( huishouden ,kinderen enz... ,mijn allerliefste mama die ik zo bewonder... en mijn zo dierbare hartsvriendin die mijn leven meer glans geeft. Ik hou van haar. Zeker niet te vergeten ,mijn schatten van kinderen. Je zijn mijn leven en ik hou zoveel van ze allemaal. 
Ik kan met trots zeggen "Ik ben gelukkig" .

Mijn ervaringen met mijn suiker-arme eetplanning

Je was vrij om te kiezen wat je maar wilde,maar het mocht zeker niet in een snel tempo mogen gebeuren. Het moest heel geleidelijk aan gebeuren ,stapje voor stapje,zodat ook je hersenen het hele proces konden volgen,anders zou je het veel te snel terug opgeven.
 Dat kon iets groots zijn ,maar ook iets niet zo indrukwekkend op het eerste gezicht ,maar voor jou toch van belang. 

Naar aanleiding van een taak via de yogaopleiding die ik volg ,hadden we de opdracht gekregen om een bepaald onderwerp te bestuderen bij onszelf dat te maken had met iets dat we voor onszelf wilden doen,iets waarvan we het gevoel hadden van ;op vlak van" dat " moet er iets veranderen in mijn leven .

Ik koos bijvoorbeeld ervoor om het gebruik van chocolade en suiker te minderen. Voor mij een niet zo voor de hand liggende opdracht. Ik heb namelijk ontzettend graag chocolade. Ook zoete desserts heb ik heel erg graag,maar ik ben daarbij ook verzot op koeken en gebak.





Ik had nog wel een paar andere uitdagingen,zoals wijn en medicatie,maar daar ben ik nog even niet aan toe. Zeker de medicatie mag je me niet afnemen.,te veel last van mijn gewrichten en mijn spieren.
De wijn kan ik we nu en dan laten,maar ik heb het zo graag ,het brengt me tot rust.

Dus ja,ik ging dan maar eens proberen om suiker-arm te eten ,want ik mocht het zeker en vast niet helemaal ineens stoppen ,mijn suikerconsumptie .Dat is zelfs nog schadelijker voor je systeem. Het schijnt zelfs te werken als een" cold-turkey",dus dat liever niet. Dat toont dus ook aan dat suiker in het algemeen werkt als een drugs. Dus het laten van suiker gaat dus ook gepaard met onaangename bijwerkingen. Ik had vooral schrik voor hoofdpijn ,omdat ik daar al heel wat last van heb en dat moet er echt niet nog eens bij. Mijn grootste drijfveer is het verkrijgen van meer energie,want ik weet ook wel dat ik al die tijd mezelf wilde oppeppen met lekkere dingen om er wat meer energie en kracht van te krijgen .Dat is nu net het spelletje  dat je hersenen met  je spelen . Ze laten voelen alsof je ineens weer even de wereld aankan . Hoe nuchter dat ik dan ook mag zijn,daar liet ik me toch elke keer vangen

                                         


In theorie weet je het dan wel allemaal,maar je word voortdurend misleid en daar wil ik dan ook graag een einde aan maken,aan die misleiding.

Bij mij ging het dus heel geleidelijk aan en ik had ook totaal geen angst om eraan te beginnen ,want als ik het goed zou aanpakken zou er niets mis kunnen gaan .
En inderdaad ,het gaat prima.Ik ben een paar dagen na de opdracht begonnen met systematisch suiker te verminderen.Heb mij ook eerst een mind-map gemaakt over suiker ,zodat ik het voor mijn eigen ook een beetje op een rijtje kon zetten.

Mijn grote uitdaging ,suiker minderen.

Ook heb ik in mijn dagelijkse routine iets nieuws opgenomen,iets waarvan ik al langere tijd van dacht ,dat wil ik proberen.En dat is" mediteren".Nu denk ik bij mezelf,waarom heb ik dit niet eerder gedaan.Het is zalig , rustgevend en helemaal niet moeilijk.Vervolgens ben ik een dagboek begonnen ,waar ik zeer gedisciplineerd alles opschrijf wat ik aan suiker binnenkrijg, hoe ik mij erbij voel,of ik afkickverschijnselen heb en hoe mijn energie-pijl geweest is . En dat in alle eerlijkheid,want ik heb er niets aan om mezelf iets voor te liegen.

Dus ja,ondertussen ben ik hiermee al 4  weken bezig en ik moet zeggen ,het gaat fantastisch goed. Het is zelfs pas nu dat ik nu en dan  naar suiker/zoet verlang. Best wel raar,want meestal is dat veel vroeger in het programma.
Zoals ik al zei ,snoep ik zo nu en dan wel eens en dan merk ik direct het verschil in mijn energievoorraad. Meer hoofdpijn dan anders heb ik niet . De hoofdpijn komt bij mij van de fibromyalgie. De spierpijn is ook niet echt minder ,maar dat kan nog komen .

Maar mijn energiepijn is beduidend beter,moet ik zeggen en daar ben ik toch al superblij mee. Het is in ieder geval een stap in de goede richting ,een mooi begin toch. Ik kan het iedereen aanraden en wil daarom ook zeker en vast de mensen bedanken die mij hierbij hebben geholpen en me nog altijd helpen. Mijn hartsvriendin is zelf met mij in dit avontuur gestapt.Ben supertrots op haar ,zij is mijn grote motivator.Stelde onmiddellijk voor om het samen te doen.

Lekker gezond zonder suiker.

Op zoek naar zoet ,lekker en gezond.

Omdat ik een echte zoetekauw ben ,ga ik mij iets meer richten op de gezonde en toch nog wel lekkere dingen in mijn voeding.Ik ben onlangs (zo een paar weekjes geleden )gestopt met suiker te eten. Ik weet natuurlijk al veel langer dat suiker een vergif voor me is .Voor iedereen trouwens en toch eten we nog massaal zoetigheden,snoep en zeer veel toegevoegde suikers in onze voeding. Het is wel lekker natuurlijk, maar de schadelijke effecten die het op ons lichaam heeft zijn niet te overzien . De cijfers liegen er niet om.

                                           

Waarom hebben we het dan zo moeilijk om dit vergif te laten voor wat het is. Uiteindelijk brengt het alleen maar narigheid en ziekte met zich mee. Misschien niet direct,maar op lange termijn wil je niet weten wat er met je lichaam gebeurd.

Op deze foto zie je bv wat suiker doet als het om het verslavend gedrag van suiker gaat.

Misschien niet heel duidelijk,maar "you get the point".

                 

Het probleem met suiker is iets dat je er toch wel wat schade mee doet aan je lichaam,hoe dit nu net in zijn werk gaat ,gebeurt als volgt:.

Eet jij vaak en veel suiker, dan is dit wat er gebeurt. 

Op het moment dat iets zoets je tong raakt zenden je smaakpapillen een berichtje naar je hersenen: Er komt dan  dopamine vrij,een goed gevoel hormoon. Je wordt er "happy" van. Ondertussen gaat de suiker naar je buik, waar het wordt verdund door je spijsverteringssappen en zo verder naar je dunne darm. Enzymen beginnen elk deeltje af te breken in twee soorten moleculen: glucose en fructose. De meeste toegevoegde suiker komt van suikerriet of suikerbieten, en die zijn voor zowel glucose als fructose gelijk verdeeld.

Wat gebeurt er eigenlijk nu met je lichaam door de glucose in suiker?

• Het is een beetje zoals het pieken en dalen van je energiepeil.Glucose dringt door je dunne darm, waarna het de alvleesklier stimuleert en deze vervolgens insuline gaat afgeven,dit is een hormoon dat glucose uit je bloed haalt en dit dan omzet in energie.

Er zijn echter zoveel producten en bewerkte voedingsmiddelen die veel te veel glucose bevatten,zodat het lichaam deze overdaad van suikers niet meer kan verwerken en daarbovenop is deze energie-boost van zo korte duur ,met als gevolg dat het lichaam reageert met een terugval van energie,ook wel de "sugarcrash " genoemd.Deze geeft toch wel een zeer slecht gevoel met zich mee en je voelt je dan ook zeer futloos na het eten van suiker

• 
  

  
  

  

  
  

  
  

• 
  

Een ander verraderlijk punt is de volgende; door het eten van suiker word de productie van leptine geblokkeerd.Dit is het hormoon dat aangeeft dat we verzadigd zijn. Door het eten van suiker , blijven we een constante honger hebben , ook al hebben we pas gegeten en zit ons buikje vol. Het is ook daardoor dat mensen alsmaar dikker worden. Ons brein wordt hierbij om de tuin geleid. Je lichaam gaat hierbij ook glucose opslaan als buikvet.

• 
  

  
  

1. 
   
   

Insuline heeft ook zeer veel invloed op je brein en dan zeker niet op een positieve manier.Als je dan langdurig suiker gebruikt kan het aantal dopaminereceptoren in je brein afnemen en zul je alsmaar meer naar suiker verlangen.Hierdoor krijg je ongeveer dezelfde symptomen als elke andere verslaving. Je wil steeds meer en steeds vaker zoet eten.En ik hoef je niet te vertellen dat dit helemaal niet weldadig is voor je lichaam.Dus mijn boodschap aan jullie allen is dan ook om jullie niet beet te laten nemen door het kortstondige moment van energie na het eten van bijvoorbeeld een lekker stukje chocolade. 

Wij zijn zo al gevoelig aan ups and down. We maken het alleen nog maar erger ,met als bonus de extra kilootjes die erbij komen.

Is dit een mooie combinatie van kleuren en vormen en bovendien superlekker.

Zullen we daarom dit gedeelte van gezonde voeding afsluiten met deze verzameling van heerlijke vruchten en ook daarbij voor onszelf een nieuwe start maken door het verminderen of zelf stoppen met geraffineerde en slechte suikers te eten.

De volgende keer hier meer over. 

Een goede raad hierbij is het bijhouden van een Excel of dagboek of iets dergelijks om dan zo voor je zelf jou verbruik van suiker te noteren.

Maar wel even een waarschuwing hierbij:Stop niet onmiddellijk en van de ene dag op de andere met het eten van suiker en vervang zeker en vast je suiker met bijvoorbeeld honing of

of deze lekkere dingen...

Allerlei gedroogd fruit,superlekker.Zeker in combinatie met noten.