Een stralende dag.

Het zonnetje schijnt.


Heerlijk is dat ,na zo een lange periode van koude en nattigheid ,komt dit weer als een geschenk uit de hemel. Vooral als je last hebt van het koude weer, pijnlijke gewrichten en koude handen en voeten.
Mijn spieren zijn veel gevoeliger op momenten dat het kouder is .Ik heb dan precies meer last van mijn klachten en het is ook daarom dat ik zo dankbaar ben voor dit zonnetje.

Spijtig genoeg mag het voor mij niet veel warmer worden dan dit. Ik weet het wel,we mogen niet te veel klagen,maar het is nu eenmaal zo dat ik een zeer tere en bleke huid heb Ik verbrand snel en voor mijn ogen is het ook niet al te aangenaam. 
De laatste jaren probeer ik toch wel wat meer naar buiten te trekken met het mooie weer ,simpelweg omdat ik het nodig heb,maar er zijn zomers geweest dat ik meer binnen zat dan buiten. Dat waren dan de momenten dat het slecht met me ging. De moed ontbrak me gewoon,om het buiten wat gezellig te maken ,of me in te smeren met zonnemelk. Dus met het gevolg dat ik nog zwakker werd,want ik had die vitamine D wel heel hard nodig,natuurlijk.

Mensen spoorden me aan om te gaan wandelen of een beetje buiten te gaan liggen ,lezen ...
Neen ,ik wilde niet en ik kan daarin heel koppig zijn,hoor.
Als je jezelf niet lekker voelt,hoor je de goede raad en fijn advies van anderen niet,zelfs niet van de mensen die je dierbaar zijn . 
Op dat gebied heb ik toch wel heel wat bijgeleerd.Ze bedoelen het zo goed.
Maar naarmate de tijd vorderende, begon ik te beseffen dat ik mezelf bijeen moest rapen en mij uit mijn slachtofferrol moest schoppen.
Zeer pijnlijke periode ,moet ik zeggen . Je word geconfronteerd met jezelf,je beseft dat je al die tijd jezelf in de weg hebt gestaan en hoe meer ik bezig was met mijn fibromyalgie zelf ,hoe zwakker ik werd.

Ik stond op mijn eigen kruispunt in mijn leven en het werd verdorie tijd voor verandering. Ik was dan ook al even uit mijn werkomgeving en moest om de zoveel tijd naar de controledokter. Ik vond dat zo erg,want op de dagen dat ik moest gaan ,voelde ik me meestal wel redelijk goed en als ik ergens slecht in ben, is het wel faken. Dus deed mijn geest dat voor me en voelde ik me dagen daarna nog slecht ,omdat ik moest doen alsof ik er nog niet aan toe was om terug te gaan werken.







Dit alles bijeen heeft me toen zover gekregen om het roer om te draaien. Ik moest er maar klaar voor zijn ,om terug aan de slag te gaan. En eerlijk gezegd is dat een zeer goede beslissing  geweest .
Psychisch voelde ik me toch al een heel stuk beter,ik had veel hulp in het huishouden en ik werd omringd door liefdevolle mensen . Wat wil een mens nog meer?





Het beter voelen kwam zeker ook van mijn spirituele reis ,die ik nu nog aan het maken ben . Het klink misschien een beetje zweverig,maar dat is het niet. Het voelt heel natuurlijk en normaal aan. Ik begin tot het besef te komen dat ik meer ben dan mijn pijnlijk lichaam alleen . Ik kan zoveel meer dan ik in eerste instantie dacht.


.


Niet alleen de yoga heeft daarvoor gezorgd,maar ook mijn positieve kijk op het leven. Ik weiger ,om de rest van mijn leven een slachtoffer van mijn fibro te blijven ,neen . Gedaan ermee ,ik wil terug genieten,terug dingen kunnen doen.
Ik kom mezelf regelmatig tegen natuurlijk,maar over het algemeen heb ik het goed onder controle. Daarom maak ik ook een vaste routine van mijn rustpauzes en blijf ik bewegen,sporten,yoga,wandelen... 
En dat is wat ik nu ook even ga doen ,want mijn oogjes worden zeer zwaar. Luisteren naar je lichaam ,dat is de belangrijkste boodschap die ik je kan meegeven.