Geven en nemen.

Gevoelig onderwerp


Dit is een onderwerp waar ik toch wel iets langer de tijd voor heb genomen en dat mijn hersenen ook wel wat drukker aan het werk heeft gezet.
Het is helemaal geen eenvoudig onderwerp en vaak voor discussie vatbaar.Hoe komt het toch dat de ene persoon zoveel van zichzelf geeft en de andere zoveel van zichzelf laat nemen? Wat doet dat met die persoon ,diep vanbinnen? Zoveel vragen rijzen er dan in mij naar boven.

Het is en blijft een gevoelig onderwerp. Wat ben jij bijvoorbeeld ?Een gever of een nemer?
En zie of voel je dat zelf  ook vaak aan en is het wel zo gezond om alsmaar te geven en weinig terug te verwachten of niets terug te willen ontvangen.











Er is duidelijk een disbalans in dit "geven en nemen" onder ons. Zo zie je bijvoorbeeld dat het aantal echtscheidingen ieder jaar maar weer toeneemt en dan nog niet te spreken over de onrust in de relaties (niet alleen tussen man en vrouw),kinderen ,vrienden en collega's...

Voor de meeste onder ons is deze balans moeilijk te vinden. We hebben merendeel van de tijd niet eens door , hoe we werkelijk in elkaar zitten. Het is dan ook zeer confronterend om erop gewezen te worden.
Zo eenvoudig is dat en dan houd iedereen maar eenvoudigweg zijn mond .Of niet ,als je moedig bent.


Wanneer is er genoeg gegeven en genoeg genomen?






Er zijn veel mensen die enorm graag en veel geven en maar zelden accepteren om iets terug te nemen. Dit kan een lange tijd goed gaan,maar op een bepaald moment is je bron uitgeput en moet je toegeven,willen of niet. Want als iemand aan het eind van zijn latijn is ,heeft hij hulp nodig om te krijgen.,om hulp te ontvangen.Zelden worden ze dan geholpen en dat is toch wel erg.
Word op tijd wakker en word een nemer.

Aan de andere kant zijn er mensen die constant nemen en nemen,energie, materialistische dingen ,liefde en noem maar op...tot er niets meer te nemen valt.
Zij hebben niet eens in de gaten dat ze met hun voortdurende nemen schade aanrichten en worden er dan ook nog zelden op gewezen door hun medemensen, om gas terug te nemen. 


Een ommekeer in mijn leven


Met de jaren die zijn verstreken,heb ik zelf toch wel een hele switch moeten maken,want ik moet spijtig genoeg toegeven ,dat ik lange tijd van mij heb laten nemen en dat is zeker en vast mijn eigen fout geweest,dat besef ik heel goed.
Dan heb ik het helemaal niet over materiele dingen of zo.Ik heb enorm veel verloren op mentaal vlak.
Ik ben nu eenmaal een zeer gevoelige ziel,een kwetsbaar persoon.(Daar wil ik zeker niet mee zeggen dat ik mezelf zwak vind.)


Ik laat eenvoudigweg zeer gemakkelijk toe ,dat er van me genomen word.
In een gesprek ben ik meestal het luisterend oor en laat ieder zijn verhaal doen.Simpelweg om het feit dat me het veel te veel energie kost om mijn plaatsje in het gesprek te veroveren. Er zijn maar weinig personen waarbij dit evenwicht goed is ,daar wil ik mee zeggen . Als ik met die persoon in gesprek ben ,dat "ik" spreek en de andere luistert . En andersom.
Ook met hulp verlenen ,is het hetzelfde scenario. Ik help graag,maar vraag niets terug en al die dingen gaan zich tegen me keren,dat voel ik diep vanbinnen. 
Ondertussen dat ik ook wel eens graag geholpen word. Gelukkig zijn er toch wel mensen in mijn leven die dat beseffen en weten en dat dan ook zeker doen,waaronder mijn lieve man ,dierbare 
moeder en mijn hartsvriendin



.



Ik wil maar zeggen dat het ook wel eens fijn is om aandacht te krijgen.Gezien te worden.

Het is alleen zo druk tegenwoordig ,dat men zelden nog doorheeft,dat er nog andere mensen rondom ons leven,die ook aandacht nodig hebben en ook ik vergeet dat wel eens tegenover mijn kinderen en man.
Er zijn heel wat mensen onder ons ,die in een gesloten cocon leven. Ze hebben het niet door,het is te vuil aan de buitenkant van de cocon en er word geen doek aangereikt om het te reinigen. Hoe willen we dan kunnen zien,wat we moeten zien?

Tijd om te stoppen met onnodig "geven en nemen"


Wanneer is de tijd aangebroken,dat er genoeg is genomen en genoeg gegeven?

Een nemer weet niet wanneer het genoeg is geweest,want zelf denken ze dat het nooit genoeg is,ze zijn nooit voldaan.
Er is een soort van gebrek aan zelfwaardering bij de nemer.
Bij de gever is het vaak zo dat hij vaak zelf kiest om te geven,die heeft eerder moeite om te ontvangen,om te krijgen. Maar ook hier bespeur je een vorm van een gebrek aan zelfvertrouwen,of niet.
Maar of het nu is of je een gever of een nemer bent,je gaat toch na een bepaalde periode voelen dat je iets moet veranderen in je leven.Je omgeving gaat dat op een of andere manier duidelijk maken en dan maar hopen dat het niet te hard aankomt voor ons ego.
Uiteindelijk krijgt je ego de grootste klap en die krijgt niet graag klappen.








Het doel van dit alles .


Het doel  is natuurlijk om een zelfzekerder en rijker leven te gaan leiden,als je eenmaal zover bent en je de gezonde balans hebt gevonden tussen "geven en nemen"
Onthoud,iedereen heeft hier nog werk bij,om dat evenwicht vinden.
Het beste resultaat is natuurlijk een mooie energetische  balans krijgen,een evenwaardige in en uitstroom.
Het gevoel dat je het "waard" bent,moet naar boven worden gebracht.
Het zijn nu juist die problemen met zelfwaarde en vertrouwen die jou verhinderen om te ontvangen en die je voortdurend "doen " geven aan anderen.









We gaan moeten" leren"  geven met een open hart en zonder verwachtingen. Natuurlijk zijn er mensen die dit al doen en net die mensen gaan moeten "leren " ontvangen.
,wat al even moeilijk is.
Ze hebben hier meestal een gevoel van verlies van zelfcontrole bij,schrik om het stuur over te geven,hun positie te verliezen,niet waardig genoeg te zijn...
Zeker als je een gever bent ,moet je ook leren te ontvangen,zonder schuldgevoel.Komt ook veel aangenamer aan bij de andere,dat is de ultieme balans.
Het is het mooie aan elke "relatie" ,in de ruimste zin van het woord.tussen broer en zus, vrienden ,man /vrouw ...

Observeren en relativeren


Zo creeer je een gezonde relatie op alle vlakken en zal je zelf ook meer het gevoel krijgen,dat je geest rustiger word.Ook bij mij is er zeker nog veel werk,maar ik ga ervoor.
Ik ga voortaan "observeren" en "relativeren" en zie verder wel hoe dat het loopt en hoop zo mijn volledige dosis energie en levenskracht terug te krijgen.
Om zo weer op volle toeren te kunnen draaien.
Dat is mijn doel en wens.