IK HEB MIJN EIGEN KRACHTEN WEER MAAR EENS TE GROOT INGESCHAT,VOOR DE ZOVEELSTE KEER.
Waarom doe ik het toch steeds weer , het mezelf zo moeilijk maken? Eerlijk gezegd, ik heb het nooit in de gaten tot het te laat is , tot het gebeurd is. Het is ook verdorie niet gemakkelijk om iedere dag maar te moeten opletten om je grenzen niet te overschrijden.
Waarom trek ik mij dat toch altijd allemaal aan ,kan ik het niet gewoon plaatsen? Ik ben en blijf een moeders en moeders horen dit te kunnen verdragen . Is ook wel zo , maar ik kan het dan net niet goed genoeg plaatsen . Heb ik het gewoon heel erg moeilijk mee, ben ik veel te gevoelig voor. Daar kan ik zelf weinig aan doen ,zo ben ik .Dat te beseffen is al heel belangrijk.
Zelfs gisterenavond na mijn anders heerlijke yogasessie voelde ik me nog steeds opgelaten. Kon het niet van me afschudden en toen had ik een geweldig idee , ik had een knuffel nodig van belangrijke personen in mijn leven, waar natuurlijk ook mijn moeder bij hoort , maar die was niet in de buurt. Mijn man en mijn allerliefste hartsvriendin ( ze woont tegenover me)en als ze dit leest stuur ik haar nogmaals mijn liefde door . Dat had ik nodig , liefde recht vanuit het hart. Dat heeft me gekalmeerd en ik mag me zo gelukkig prijzen dat ik dit heb in mijn leven .
Het is ook datgene wat me sterk houdt, waarvan ik leef. Elke dag maar weer ,kracht putten uit de liefde die ik voor de mensen rondom me voel. Ik ben en blijf een gevoelsmens ,ben heel snel uit mijn balans, maar zoiets eenvoudig als liefde kan mij pijlsnel terugbrengen naar mijn essentie, mijn ware zelf. Het is dan ook de vraag waarom dit voor mensen zo moeilijk is , dat laten voelen en merken dat je iemand zo graag hebt en dat je dat wil laten zien. Zeer velen onder ons hebben dit verleerd ,dat durven knuffelen, elkaar van hart tot hart durven aanraken.
Dit alles is me zoveel duidelijker geworden sinds ik intensiever bezig ben met yoga. Vanuit dat standpunt leer je ook beter hiermee omgaan . Natuurlijk gaat het ook regelmatig fout ,(bij mij zeker en vast ),maar wat maakt het uit. Elke dag is weer een nieuwe dag ,een nieuw begin.
Ook al voel ik me vandaag afgemat van de stress van gisteren, hier moet ik even door en dan zie ik wel weer. Ik ben zeker niet perfect. Gelukkig niet, want ik heb het geluk om iedere dag maar weer te leren van de foutjes in mijn leven. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik gelukkig ben , maar dan op mijn eigen manier , met alle pijn en vermoeidheid erbij , omdat ik geliefd ben en dat is het beste medicijn dat er is.
Waarom doe ik het toch steeds weer , het mezelf zo moeilijk maken? Eerlijk gezegd, ik heb het nooit in de gaten tot het te laat is , tot het gebeurd is. Het is ook verdorie niet gemakkelijk om iedere dag maar te moeten opletten om je grenzen niet te overschrijden.
Waarom trek ik mij dat toch altijd allemaal aan ,kan ik het niet gewoon plaatsen? Ik ben en blijf een moeders en moeders horen dit te kunnen verdragen . Is ook wel zo , maar ik kan het dan net niet goed genoeg plaatsen . Heb ik het gewoon heel erg moeilijk mee, ben ik veel te gevoelig voor. Daar kan ik zelf weinig aan doen ,zo ben ik .Dat te beseffen is al heel belangrijk.
Zelfs gisterenavond na mijn anders heerlijke yogasessie voelde ik me nog steeds opgelaten. Kon het niet van me afschudden en toen had ik een geweldig idee , ik had een knuffel nodig van belangrijke personen in mijn leven, waar natuurlijk ook mijn moeder bij hoort , maar die was niet in de buurt. Mijn man en mijn allerliefste hartsvriendin ( ze woont tegenover me)en als ze dit leest stuur ik haar nogmaals mijn liefde door . Dat had ik nodig , liefde recht vanuit het hart. Dat heeft me gekalmeerd en ik mag me zo gelukkig prijzen dat ik dit heb in mijn leven .
Het is ook datgene wat me sterk houdt, waarvan ik leef. Elke dag maar weer ,kracht putten uit de liefde die ik voor de mensen rondom me voel. Ik ben en blijf een gevoelsmens ,ben heel snel uit mijn balans, maar zoiets eenvoudig als liefde kan mij pijlsnel terugbrengen naar mijn essentie, mijn ware zelf. Het is dan ook de vraag waarom dit voor mensen zo moeilijk is , dat laten voelen en merken dat je iemand zo graag hebt en dat je dat wil laten zien. Zeer velen onder ons hebben dit verleerd ,dat durven knuffelen, elkaar van hart tot hart durven aanraken.
Dit alles is me zoveel duidelijker geworden sinds ik intensiever bezig ben met yoga. Vanuit dat standpunt leer je ook beter hiermee omgaan . Natuurlijk gaat het ook regelmatig fout ,(bij mij zeker en vast ),maar wat maakt het uit. Elke dag is weer een nieuwe dag ,een nieuw begin.
Ook al voel ik me vandaag afgemat van de stress van gisteren, hier moet ik even door en dan zie ik wel weer. Ik ben zeker niet perfect. Gelukkig niet, want ik heb het geluk om iedere dag maar weer te leren van de foutjes in mijn leven. Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik gelukkig ben , maar dan op mijn eigen manier , met alle pijn en vermoeidheid erbij , omdat ik geliefd ben en dat is het beste medicijn dat er is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten