Slapeloosheid en nachtmerries
Dat neemt nu niet weg dat ik me evengoed s' morgens uit mijn bed moet sleuren, nog zo moe en zo stijf van de pijn . maar door mijn groot verantwoordelijkheidsgevoel besluit ik toch maar om elke morgen braaf op te staan , om dan klaar te staan voor mijn dochter van tien . Mijn dochter van 15jaar trek gelukkig al aardig haar plan . Niet dat , maar ook de pijn en stijfheid dwingen me om op te staan . Vooral mijn schouders, nek en bekken doen dan het meest pijn .
Ik merk ook met het ouder worden dat het alsmaar moeizamer gaat om mijn ogen open te krijgen. Wat een gedoe toch, elke dag maar weer en dan maar wachten tot mijn pijnstiller eindelijk werkt. Wat een goed gevoel dan , om weer even minder te voelen van al die ellende. Mensen zeggen al snel, ja maar er zijn zeker nog ergere dingen op de wereld, dat weet ik dan ook wel , maar dat geeft mij niet echt veel kracht. Nu genoeg geklaag ,op naar oplossingen . Ik heb voor mezelf ook heel wat dingen opgezocht bij het schrijven van blogs en leer ook hier heel wat dingen door bij . Er moet hoop zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten