Leven vanuit je hart

                                         

                                            

                     

Ik heb een hartenwens 

Leven vanuit mijn hart, ik wil het terug leren en wil er helemaal voor gaan. Onderweg ben ik het een beetje verloren geraakt,dat gevoel van leven vanuit je hart, dat pure genieten van de kleine dingen in het leven.
Ik onderga het de laatste tijd maar wat , het mooie leven . Alles draait zo hard om geen pijn willen hebben en meer energie willen opwekken in dat complexe lichaam van me.
Door terug te leven vanuit mijn hart, wil ik voor mijn eigen aantonen dat ook voor mij liefde de bron van alles is.
Uit liefde spruit uiteindelijk alle energie en levenslust uit. Valt dit weg ,dan beginnen je problemen pas echt,denk ik.

Begrijp me niet verkeerd, er wordt van me gehouden, daar is geen twijfel over mogelijk. Maar moet je niet eerst ook intens van je eigen leren houden om dit gevoel volledig in je te kunnen laten opnemen , om er echt met heel je hart van te kunnen genieten. 

Het begint uiteindelijk toch bij jezelf. Dat is zeker het geval als je er alleen voor staat, want niet iedereen heeft het geluk dat er van hem of haar gehouden wordt. Ik prijs me enorm gelukkig, alleen maar al om het feit dat de mensen rondom me, mij lief hebben.
Dat is een ding dat niet vanzelfsprekend is voor veel mensen op deze aardbol.

Op een bepaald moment in mijn leven ben ik een muurtje gaan bouwen rondom mijn tere hart. Ik had op jonge leeftijd dan ook al heel wat verdriet en zielenpijn moeten trotseren en dat vreet aan een persoon, zeker aan zo een introvert en teer mensje als ik was, zeker in die tijd.(na de dood van mijn vader)
Ik was zo breekbaar en fragiel, kon het niet meer verdragen om emotionele pijn te hebben. Het meest logische voor mij was om me hiervan af te schermen en dat deed ik dus met alle gevolgen van dien.

Ik werd sterker , harder van karakter en zelf denk ik dat ik dit op dat moment ook nodig had op dat punt van mijn leven.
Maar ik ben nooit opzettelijk kwetsend geweest naar andere mensen toe,dat ligt niet in mijn aard. Zo zit ik niet in elkaar.
Mensen rondom me zien die veranderingen,voelen die veranderingen en wijzen je hierop.
Confronterend , maar wat zij niet willen zien is dat bepaalde situaties een mens veranderen.
Niemand blijft zoals hij ooit was. Voor mij was het niet mogelijk om het tere , meegaande mensje te blijven , dat zou mijn ondergang zijn geweest,bij wijze van spreken .

Nu, ik vond dat ik genoeg gehuild had, klagen wilde ik niet meer.Wilde het niet meer laten zien of horen.

Ik vond ook,dat ik het niet meer hoefde te delen,maar hoe fout zat ik hiermee.Dat besef ik nu maar al te goed.

Al lange tijd heb ik pijn en ben ik moe, accepteer het wel en vecht er niet meer tegen,maar vond dat de tijd was aangebroken om een nieuwe weg in te slaan.
Ik vond dat het tijd was voor een nieuwe kijk op mijn leven.

Waarom? Omdat ik terug wil voelen, liefhebben , beminnen, intens knuffelen, mij kwetsbaar opstellen...

Vandaar dus mijn reis door mijn lichaam , die ik ben begonnen met hulp van mijn mensen rondom mij en mijn osteopaat. Naarmate de maanden vorderen , voel ik me ook groeien , beter worden.

Er is nog heel wat, dat moet gebeuren , maar alles wat mijn pad kruist en waar ik iets mee kan , gebruik ik met veel plezier. Met Reiki is mijn hart geopend en met yoga vul ik het weer met licht en liefde.
 Het was een les in het openen van je hart. Ik heb zo een diep gevoel van vrede met mezelf gevoeld.Ik kan het zo moeilijk beschrijven. Het ging dwars door me heen, mijn hart was tenslotte wel geopend van de dag ervoor bij de osteopaat . Dit was zo een mooie aanvulling van mijn zoektocht , om mezelf opnieuw open te stellen voor de bron van liefde.

Om maar een voorbeeld te geven van iets dat ik met open armen ontvang, is de proefles van een yogadocente in opleiding bij mij in de les. Ze was fantastisch en dat mag ze zeker weten. Van het begin tot het einde heb ik genoten van haar les.

Ik ben weer een stap verder en ga zo nog even door, mijn genezing tegemoet.

Er is licht aan het einde van de tunnel, daar ben ik overtuigd van. Dit leven dat ik leid , gaat zo gaan  hoe het oorspronkelijk voor mij bedoeld is. Vol goede en mooie momenten ,met een duidelijk doel voor ogen. Mezelf en vele andere mensen rondom mij helpen, om ook hun leven in harmonie en liefde te leven, zoals het oorspronkelijk bedoeld is.

Shanti Om